تشخیص آنفولانزا در کودکان
آنفولانزا در کودکان یک بیماری ویروسی است که علائم شدیدی مانند تب، سرفه، گلودرد و خستگی را به همراه دارد. این بیماری به سرعت از طریق تماس با افراد یا سطوح آلوده منتقل میشود و میتواند برای کودکان به خصوص در سنین پایین خطرناک باشد. پیشگیری از آن با واکسیناسیون سالانه و رعایت بهداشت فردی ممکن است. تشخیص و درمان به موقع میتواند از شدت علائم و عوارض احتمالی جلوگیری کند.
علت ابتلای کودکان به آنفولانزا
علت بروز آنفولانزا در کودکان یک ویروس است که از طریق هوا، قطرات تنفسی (عطسه یا سرفه)، و تماس با سطوح آلوده منتقل میشود. کودکان به دلیل سیستم ایمنی ضعیفتر و تماس بیشتر با همسالان در محیطهای بسته مانند مدارس و مهدکودکها، بیشتر در معرض ابتلا به این ویروس قرار دارند. همچنین عدم رعایت بهداشت شخصی، مانند شستن دستها یا پوشاندن دهان هنگام سرفه، میتواند خطر ابتلا را افزایش دهد.
همچنین کودکان زیر دوسال بیشتر احتمال ابتلا به این ویروس را دارند و برای آنها نیز بسیار خطرناک است. دانستن اینکه کودک شما آنفولانزا دارد، همیشه کار آسانی نیست. کودک بیمار ممکن است سست، بی حال و کم اشتها باشد یا شاید نشانه هایی همچون سرماخوردگی یا دیگر بیماری های ویروسی را داشته باشد.
نشانه های آنفولانزا در کودکان
در این فصل که فصل آنفولانزا است، اگر کودک شما نشانه های زیر را داشت احتمالا به آنفولانزا مبتلا شده است:
• تب ناگهانی 38.3 درجه سیلسیوس یا بالاتر
• خستگی، بی حالی به همراه نشانه هایی همچون سرفه های خشک و بینی گرفته
اگر نشانه هایی همچون گرفتگی بینی یا سرفه قبل از تب پدیدار شدند، به احتمال زیاد فرزند شما سرما خورده است.
از دیگر نشانه های آنفولانزا می توان به زودرنج شدن، بی میلی و کم اشتهایی، گلودرد و ورم گلو اشاره کرد. آنفولانزا همچنین باعث ایجاد درد در ناحیه شکم و اسهال و استفراغ می شود.
نحوه انتقال آنفولانزا در کودکان
ویروس های نوع A و نوع B آنفولانزا، به سرعت در محیط منتشر و پخش می شوند. اگر کودک شما در نزدیکی فردی قرار دارد که آنفولانزا گرفته و سرفه و عطسه می کند، احتمال دارد قطرات سرفه یا عطسه او به دهان یا بینی کودک وارد شوند. فرد مبتلا به آنفولانزا، از یک روز پیش از بروز علائم بیماری و 5 روز پس از آن ناقل بیماری است.
از آنجا که ویروس آنفولانزا به سرعت تکثیر می شود، این بیماری می تواند به راحتی در مدرسه، مراکز نگهداری کودکان، زمین های بازی و حتی خانواده پخش شود. بیشتر مواقع، حتی افرادی که تصور می شود مبتلا نشده اند نیز پس از یک تا 4 روز علائم بیماری را نشان می دهند.
البته از آنجا که مقاومت افراد در مقابل ویروس آنفولانزا متفاوت است، شاید فردی به آن مبتلا باشد و خودش خبر نداشته باشد. یا نشانه های خفیفی داشته باشند که تصور شود سرماخوردگی است و به راحتی این ویروس را به بقیه افراد منتقل کند.
آنفولانزا در کودکان به طور عمده از طریق سه روش منتقل میشود:
- وقتی فرد مبتلا سرفه یا عطسه میکند، ویروس آنفولانزا به صورت قطرات کوچک در هوا پخش میشود و کودکان با تنفس آن، آلوده میشوند.
- تماس با فرد مبتلا، مانند دست دادن یا لمس سطوح آلوده، و سپس لمس دهان، بینی یا چشمها باعث انتقال ویروس میشود.
- ویروس میتواند ساعتها روی سطوحی مانند اسباببازیها، دستگیرهها و میزها زنده بماند و کودکان با لمس این سطوح، ویروس را به بدن خود منتقل میکنند.
رعایت بهداشت، شستن دستها و جلوگیری از تماس با افراد بیمار میتواند از انتقال ویروس جلوگیری کند.
بهترین زمان مراجعه به پزشک
اگر نشانه های زیر را در کودک خود مشاهده کردید، حتما او را نزد پزشک ببرید:
• اگر کودک شما زیر سه ماه است و تب 38 درجه سیلسیوس یا بیشتر دارد. کودکان در این سن حتما” باید تحت مراقب پزشک برای تشخیص عفونت های جدی یا بیماری های احتمالی قرار بگیرند.
• اگر کودک شما بین 3 تا 6 ماه سن و تب بالای 38.3 درجه سیلسیوس یا بیشتر دارد.
• اگر کودک شما بالاتر از 6 ماه سن و تب بالای 39.4 درجه سیلسیوس یا بیشتر دارد.
• بیشتر از سه روز تب داشتن
• سرفه هایی که پس از یک هفته هنوز خوب نشده اند.
• داشتن نشانه های آنفولانزا در صورت داشتن بیماری های مزمن همچون سرطان، کم خونی داسی شکل، دیابت یا ناراحتی های قلب، ریه یا کلیه
• داشتن نشانه های آنفولانزا و آرتریت روماتیسمی یا کاواساکی که هر دو با آسپرین درمانی برای مدت طولانی بر طرف می شوند.
• گوش درد داشتن
• خس خس کردن گلو یا سخت نفس کشیدن
• دوباره مریض شدن بلافاصله پس از خوب شدن و درمان آنفولانزا
• کم آب شدن بدن
نحوه تشخیص آنفولانزا در کودکان
تشخیص آنفولانزا در کودکان بر اساس علائم بالینی و آزمایشهای تشخیصی انجام میشود:
پزشک ابتدا علائمی مانند تب بالا، سرفه، گلودرد، بدندرد، خستگی شدید و گاهی تهوع یا اسهال را بررسی میکند. این علائم معمولاً به سرعت ظاهر میشوند.
اگر علائم واضح نباشند یا برای تأیید تشخیص نیاز باشد، آزمایشهای خاصی مانند تست سریع آنفولانزا از طریق نمونهبرداری از بینی یا گلو انجام میشود. این تستها میتوانند در عرض چند دقیقه ویروس آنفولانزا را تشخیص دهند.
تشخیص به موقع بسیار مهم است تا درمان مناسب آغاز شود و از شدت بیماری و عوارض احتمالی جلوگیری شود.
درمان آنفولانزا در کودکان
بهترین درمان آنفولانزا، استراحت و نوشیدن مایعات است. خوردن سوپ یا آبگوشت نیز بسیار کمک کننده است و باعث از بین رفتن گرفتگی ها می شود.
اگر متوجه شدید فرزند شما راحت نیست و درد دارد، با دکتر او مشورت کنید و در صورت تایید، از داروهای مسکن همچون استامینوفن کودکان استفاده کنید. هیچ گاه بدون مشورت دکتر به فرزندان خود آسپرین ندهید، زیرا ممکن است منجر به بیماری و سندروم های خطرناک در کودکان بشود. البته این مسئله بسیار نادر است، اما احتیاط شرط عقل است.
خیلی به دکتر اصرار نکنید که برای کودکتان آنتی بیوتیک تجویز کند. این دارو فقط باکتری ها را از بین می برد. آنفولانزا یک بیماری ویروسی است و در اثر باکتری ها به وجود نمی آید. بنابراین، آنتی بیوتیک دردی را دوا نمی کند. این دارو زمانی موثر است که فرزند شما علائم دیگری همچون ذات الریه، عفونت گوش یا برونشیت (آماس نایژه) داشته باشد.
کودک در عرض 3 تا 5 روز بهتر خواهد شد. ابتدا تب او از بین می رود و سپس اشتهایش باز می گردد. البته این مسئله برای همه یکسان نیست. برخی از کودکان و بزرگسالان به مدت دو هفته یا حتی بیشتر، سرفه و بدن درد خواهند داشت.
پیشگیری از ابتلای کودکان به ویروس آنفولانزا
از جمله روش های پیشگیری، تزریق واکسن آنفولانزا برای همه اعضای خانواده – از کودک شش ماهه گرفته تا بزرگسالان – و همچنین رعایت اصول بهداشتی است.
تزریق واکسن
مرکز پیشگیری و درمان بیماری ها، توصیه می کند همه افراد – کودکان و بزرگسالان – از شش ماهگی هر سال واکسن آنفولانزا تزریق کنند. تزریق واکسن برای کودکانی که بیماری های جدی تر همچون دیابت، سیستم دفاعی ضعیف، کم خونی شدید یا بیماری های قلب، ریه و کلیه دارند، بسیار مهمتر و ضروری تر است.
متاسفانه واکسن های آنفولانزا عاری از خطا نیستند. تاثیر این واکسن به سلامت بدن کودک شما و چگونگی تطابق واکسن با ویروس، بستگی دارد. هر چه کودک بدن سالم تری داشته باشد، این واکسن تاثیر بیشتری خواهد داشت. در بعضی از سال ها، بدن افراد تطابق زیادی با واکسن دارد، اما ممکن است در سال های دیگر اینگونه نباشد.
اگر پس از واکسیناسیون کودکان، همچنان به آنفولانزا مبتلا شدند باید امیدوار باشیم که بیماری او سخت نیست. همچنین باید بدانید، واکسن آنفولانزا بدن کودک را در مقابل بیماری های مشابه آنفولانزا محافظت نمی کند.
رعایت بهداشت
برای محافظت بهتر و بیشتر از فرزند خود باید اصول بهداشتی را رعایت کنید: دست های او را با صابون و آب گرم بشویید و از دیگر اعضای خانواده نیز بخواهید دست های خود را چند بار در روز بشویند. این کار از انتقال بیماری در خانه جلوگیری می کند.
بهترین کار، دور نگه داشتن فرزند خود از افراد مشکوک به بیماری است. البته اگر افراد بیمار باشند، اما نشانه های آن را نداشته باشند کار کمی سخت می شود.
با همه تلاش شما برای سالم نگه داشتن کودک، باز هم ممکن است او به آنفولانزا مبتلا شود. در صورت ابتلا به آنفولانزا، می توانید مطمئن باشید او امسال دیگر دچار این بیماری نمی شود، زیرا در برابر این ویروس واکسینه شده است. البته، در سال آینده دوباره احتمال خطر هست زیرا این مصونیت فقط برای همین امسال وجود دارد. به همین دلیل است که توصیه می شود هر سال واکسن آنفولانزا را تزریق کنید.
آنفولانزا در کودکان شیر خوار به چه صورت است؟
آنفولانزا در کودکان شیرخوار میتواند بسیار خطرناک باشد، زیرا سیستم ایمنی آنها هنوز به طور کامل توسعه نیافته است. علائم آنفولانزا در شیرخواران ممکن است شامل تب، سرفه، آبریزش بینی، بیقراری، کاهش اشتها، خوابآلودگی بیش از حد یا بهعکس، بیخوابی باشد. در موارد شدید، ممکن است به تنگی نفس، استفراغ، و حتی علائم کمآبی منجر شود.
به دلیل حساسیت بالای شیرخواران به بیماریهای ویروسی، در صورت بروز علائم مشکوک، مراجعه فوری به پزشک ضروری است. همچنین واکسیناسیون آنفولانزا برای والدین و اطرافیان کودک توصیه میشود تا از انتقال ویروس به کودک جلوگیری شود. مراقبت ویژه، تغذیه مناسب و رعایت بهداشت در محیط اطراف شیرخوار از اهمیت زیادی برخوردار است.
سوالات متداول آنفولانزا در کودکان
بله، واکسن آنفولانزا برای کودکان بالای ۶ ماه توصیه میشود و ایمنی بالایی دارد.
بله، تا زمانی که تب کودک کاهش یابد و علائم دیگر بهبود یابند، باید در خانه بماند تا از انتقال ویروس جلوگیری شود.
در نهایت…
آنفولانزا در کودکان یک بیماری ویروسی شایع اما قابل پیشگیری است. با رعایت اصول بهداشتی و واکسیناسیون میتوان از ابتلا جلوگیری کرد. تشخیص به موقع و شروع درمان مناسب نقش مهمی در کاهش شدت علائم و پیشگیری از عوارض جدی دارد. مراقبت دقیق از کودکان مبتلا و پیگیری علائم آنها، به ویژه در کودکان شیرخوار، برای حفظ سلامت آنها ضروری است.