رسوب سرد يا كرايو پرسيپيتات (Cryo precipitate)

 

كرایو بخشی از پلاسمای تازه بوده كه در سرما غیر محلول است .
برای تهیه این فرآورده نخست باید حداكثر ظرف 6 ساعت پس از اهدای خون FFP را تهیه كرد. انجماد كامل واحدهای پلاسما نباید بیش از یك ساعت به طول انجامد. پلاسمای تازه منجمد در 18- درجه سانتی گراد و یا ترجیحاً در 30- درجه سانتی گراد نگهداری می شود. حداكثر زمان استفاده از FFP یكسال است . در عرض این مدت یكسال، در هر زمان می توان از آن كرایو تهیه كرد. واحدهای FFP كه برای تهیه كرایو به كار می روند باید حداقل 200 سی سی حجم داشته باشند. چنانچه FFP در حرارت 4 درجه سانتی گراد ذوب شود، تولید رسوب سفید رنگی به نام كرایو می كند. پلاسمای ذوب شده در سانتریفیوژ با دمای 4 درجه با دور تند سانتریفیوژ شده و سپس قسمت اعظم پلاسما CPP (Cryo poor plasma) را به یكی از كیسه های اقماری منتقل كرده و تنها 10 تا 15 سی سی از آن را روی رسوب كرایو باقی می گذارند .

كرایو را پس از تهیه باید هرچه زودتر مصرف نمود و یا حداكثر در عرض دو ساعت پس از تهیه در دمای 30- درجه سانتی گراد منجمد شود. كرایو باید از طریق صافی ۲۰۰-۱۷۰ میكرونی ( صافی استاندارد) تزریق شـود. كیســه های كـرایو و FFP را بـاید به صورت افقی منجمد و آنها را به حالت عمودی نگهداری كرد.
هر كیسه كرایو در برگیرنده اجزا مختلف زیر است:

• 1) فاكتور 8 انعقادی : 120-80 واحد
• 2) فاكتورفون ویلبراند : 40 تا 70% غلظت اولیه
• 3) فاكتور 13 : به میزان 20 تا 30 درصد غلظت اولیه
• 4) فیبرینوژن : 150 تا 250 میلی گرم
• 5) فیبرونكتین : حدود 55 میلی گرم

فرآورده باید در دمای 30- درجه سانتی گراد و حداكثر تا یكسال نگهداری شود .

مصرف
برای مصرف، كرایو ابتدا باید در 37 درجه سانتی گراد ذوب شود و پس از ذوب شدن نباید دوباره منجمد گردد و لازم است هر چه سریعتر مصرف گردد. پس از ذوب شدن فقط تا 4 ساعت در دمای اتاق قابل نگهداری و مصرف است و در صورت عدم مصرف به مدت 24 ساعت در یخچال 6-1 درجه سانتی گراد قابل نگهداری است .

مهم ترین كاربردهای كرایو ( كاربردهای اصلی )

• ۱) كمبود فیبرینوژن ( اكتسابی یا مادرزادی)
• ۲) بیماری فون ویلبراند
• ۳) كمبود فاكتور سیزده انعقادی
• ۴) پیوند كبد ارتوتوپیك
• ۵) هیپرفیبرینوژنولیز

كاربردهای احتمالی

• خونریزی در بیماران اورمیك
• هموفیلی (در صورتی كه فاكتور VIII:C كنسانتره در دسترس نباشد )
•   موارد كاهش شدید فیبرونكتین

میزان مصرف كرایو معمولاً یك واحد ( كیسه ) به ازاء هر 7 تا 10 كیلوگرم وزن بدن می باشد .
فیبرونكتین گلیكو پروتئینی است كه به عنوان اپسونین عمل می كند و تصور می شود كه باكتری ها را می پوشاند و بدین وسیله باكتری ها به راحتی توسط فاگوسیت ها از بدن پاك سازی می شوند. در بیماران دچار سوختگی و مبتلا به شوك تروماتیك فیبرونكتین به شدت كاهش می یابد. در نتیجه درمان جایگزین با استفاده از كرایو در بیمارانی كه كمبود شدید فیبرونكتین دارند، ممكن است به معكوس شدن روند سپتی سمی در این بیماران كمك كند .