تلقیح اسپرم در داخل رحم (IUI)

تلقیح اسپرم در داخل رحم (IUI) با استفاده از اسپرم همسر اغلب یك روش درمانی مؤثر برای باروری می باشد . لازمه IUI آن است كه مادر تخمك مؤثر تولید نموده كه با سرعت كافی در لوله های فالوپ حركت كرده و قابلیت باروری توسط اسپرم را داشته باشد .

IUI گاهی بعنوان ((خط اولیه)) درمان محسوب شده و در همراهی با داروهای محرك تخمك گذاری مثل سیترات كلومیفن و سایر گونادوتروپین ها استفاده می شود.

IUI در شرایط زیر مورد استفاده قرار می گیرند :

– تعداد كم اسپرم
– كم تحركی اسپرم
– زیاد بودن تعداد اسپرم های غیر طبیعی (مورفولوژی غیر طبیعی)
– كمی مخاط دهانه رحم كه در نتیجه تست پس از مقاربت به اثبات برسد
– وجود آنتی بادی ضد اسپرم در زن یا مرد
– اندومتریوز خفیف یا متوسط
– ناباروری با علت ناشناخته

چنانچه تعداد اسپرم مرد كم باشد، اسپرم او را می توان جمع كرد، با شرایط ویژه آماده نمود، شستشوكرده ، تغلیظ نموده، و درون حفره رحم قرار داد. اسپرم های شستشو نداده را هرگز نباید در درون رحم قرار داد. به دلیل اینكه این نوع اسپرم هاممكن است موجب واكنش مخرب و كشنده آلرژیك شوند .

مواردی كه اختلال فاكتور مردانه متوسط تا شدید باشد، IVF با یا بدون تزریق اسپرم به سیتوپلاسم تخمك را می توان بعنوان اولین روش درمانی مورد استفاده قرارداد . در این موارد در هر سیكل، میزان موفقیت IVF بیشتر از IUI بوده و اغلب بیماران روش لقاح خارج از رحم IVF را بعنوان بهترین روش درمانی انتخاب می نمایند. روش IUI نسبت به روش IVF ارزانتر است، یعنی اغلب بیماران می توانند از عهده هزینه های مالی آن برآیند. با این وجود از نظر آماری شانس حاملگی در IVF نسبت به IUI به میزان معنی داری بیشتر است .

در صورتی كه اسپرم مردی خیلی كم باشد ، یا اگر مرد در موقع انزال اسپرمی نداشته باشد، هنوز می توان از لحاظ ژنتیكی ارتباط پدر به فرزند را با روش هایی مثل لقاح خارج از رحمی همراه با استخراج اسپرم از بیضه (IVF with PESA) برقرار نمود. دراینچنین شرایطی می توان سلولهای اسپرم را از مجرای تولید مثل مرد بدست آورده و با استفاده از روش تزریق اسپرم به داخل سیتوپلاسم تخمك زن “ICSI” ، تخمك را بارور نمود .